Shabbat Shalom!
Welkom by Vayetzei - En Hy Het Weggegaan, hierdie week se Parasha.
Genesis 28:10 – 32:2
*~Genesis Hoofstuk 28 ~*
10 En
Jakob het uit Berséba vertrek en na Haran gegaan.
11 Daarop
kom hy by ‘n plek waar hy die nag oorgebly het, want die son
was al onder. En hy neem een van die klippe van die plek en sit dit
onder sy hoof, en hy gaan lê en slaap op dié plek.
12 En
hy het gedroom—daar is ‘n leer op die aarde opgerig
waarvan die spits tot aan die hemel reik, terwyl die engele van
ELOHIM daarlangs opgeklim en daarlangs neergedaal het.
13 En
kyk, YAHUVEH het bo-aan gestaan en gesê: Ek is YAHUVEH, die
ELOHIM van jou vader Abraham en die ELOHIM van Isak. Die land waar jy
op lê en slaap, sal EK aan jou en jou nageslag gee;
14 en
jou nageslag sal wees soos die stof van die aarde, en jy sal uitbrei
na die weste en ooste, en na die noorde en suide; en in jou en jou
nageslag sal al die geslagte van die aarde geseën word.
15 En
kyk, EK is met jou, en EK sal jou bewaar oral waar jy heengaan, en EK
sal jou terugbring in hierdie land; want EK sal jou nie verlaat nie,
totdat EK gedoen het wat EK jou gesê het.
16 Daarop
word Jakob uit sy slaap wakker en sê: Waarlik, YAHUVEH is op
hierdie plek, en ék het dit nie geweet nie.
17 En
hy het bevrees geword en gesê: Hoe vreeslik is hierdie plek!
Dit is hier niks anders as ‘n huis van ELOHIM nie, en dit is
hier die poort van die hemel.
18 Toe
staan Jakob die môre vroeg op en neem die klip wat hy onder sy
hoof gesit het, en rig dit as ‘n gedenksteen op; en hy het olie
daaroor uitgegiet.
19 En
hy het die plek Bet-el genoem; maar die naam van die stad was tevore
Lus.
20 En
Jakob het ‘n gelofte gedoen en gesê: As ELOHIM met my sal
wees om my te bewaar op hierdie weg wat ek gaan, en aan my brood sal
gee om te eet en klere om aan te trek,
21 en
ek behoue na die huis van my vader sal terugkom, dan sal YAHUVEH my
ELOHIM wees.
22 En
hierdie klip wat ek as gedenksteen opgerig het, sal ‘n huis van
ELOHIM wees, en van alles wat U my gee, sal ek aan U sekerlik die
tiendes afstaan.
*~Genesis Hoofstuk 29~*
1 Toe lig Jakob sy voete op en gaan na die land van die kinders van die Ooste.
2 En
meteens sien hy ‘n put in die veld en drie troppe kleinvee wat
daarby lê, want uit dié put het hulle die vee laat
drink; en daar was ‘n groot klip op die opening van die put.
3 En
as al die troppe daar bymekaarkom, rol hulle die klip weg van die
opening van die put en laat die vee drink; daarna sit hulle die klip
weer op die opening van die put op sy plek.
4 Toe sê Jakob vir hulle: My broers, waar is julle vandaan? En hulle antwoord: Ons kom van Haran.
5 En
hy vra hulle: Ken julle vir Laban, die seun van Nahor? En hulle
antwoord: Ons ken hom.
6 Verder
sê hy vir hulle: Gaan dit goed met hom? En hulle antwoord: Dit
gaan goed; en daar kom sy dogter Ragel aan met die vee.
7 En
hy sê: Kyk, die dag is nog lank; dit is nie tyd om die vee
bymekaar te maak nie. Laat die vee drink, en gaan heen, laat hulle
wei.
8 Toe
antwoord hulle: Ons kan nie voordat al die troppe bymekaar is nie;
dan rol hulle die klip weg van die opening van die put, en ons laat
die vee drink.
9 Terwyl
hy nog met hulle praat, kom Ragel met die kleinvee van haar vader
aan, want sy het hulle opgepas.
10 Toe
Jakob Ragel sien, die dogter van Laban, sy moeder se broer, en die
vee van Laban, sy moeder se broer, loop Jakob nader en rol die klip
weg van die opening van die put, en hy laat die vee drink van Laban,
sy moeder se broer.
11 En
Jakob het Ragel gesoen en sy stem verhef en geween.
12 En
Jakob het Ragel vertel dat hy haar vader se broer en die seun van
Rebekka was. Daarop het sy geloop en dit aan haar vader vertel.
13 Toe
Laban die tyding hoor van Jakob, die seun van sy suster, loop hy hom
tegemoet en omhels hom en soen hom en bring hom in sy huis. En hy het
aan Laban al hierdie dinge vertel.
14 Toe
sê Laban vir hom: Waarlik, jy is my been en my vlees. En hy het
by hom ‘n volle maand gebly.
15 Daarop
het Laban aan Jakob gevra: Sou jy my verniet dien, omdat jy my broer
is? Sê my wat jou loon moet wees.
16 En
Laban het twee dogters gehad—die naam van die oudste was Lea,
en die naam van die jongste Ragel.
17 En
Lea het dowwe oë gehad, maar Ragel was skoon van gestalte en
mooi van aansien.
18 En
Jakob het Ragel liefgehad, daarom het hy gesê: Ek sal u sewe
jaar dien vir Ragel, u jongste dogter.
19 Toe
antwoord Laban: Dit is beter dat ek haar aan jou gee as dat ek haar
aan ‘n ander man gee. Bly by my.
20 So
het Jakob dan sewe jaar gedien vir Ragel; en hulle was in sy oë
soos ‘n paar dae, omdat hy haar liefgehad het.
21 Toe
sê Jakob vir Laban: Gee tog my vrou, want my dienstyd is om,
dat ek by haar kan ingaan.
22 Daarop
het Laban al die manne van die plek versamel en ‘n maaltyd
berei.
23 Maar
in die aand het hy sy dogter Lea geneem en haar na hom gebring; en hy
het by haar ingegaan.
24 En
Laban het aan haar sy slavin Silpa gegee, naamlik aan sy dogter Lea,
as slavin.
25 En die anderdagmôre—daar was dit Lea! Daarom het hy aan Laban gesê: Wat het u my nou aangedoen? Was ek nie vir Ragel by u in diens nie? Waarom het u my dan bedrieg?
26 En
Laban antwoord: Dit is hier by ons nie die gewoonte om die jongste
voor die oudste weg te gee nie.
27 Hou
die volle bruilofsweek met haar; dan sal ons jou die ander een ook
gee vir die diens wat jy nóg sewe jaar by my moet volbring.
28 En
Jakob het so gedoen: hy het die volle bruilofsweek met haar gehou.
Toe gee hy sy dogter Ragel aan hom as vrou.
29 En
Laban het aan sy dogter Ragel sy slavin Bilha gegee as slavin vir
haar.
30 En
hy het ook by Ragel ingegaan en Ragel ook meer liefgehad as Lea. En
hy was by hom nóg sewe jaar in diens.
31 En
toe YAHUVEH sien dat Lea die nie-geliefde was, het HY haar skoot
geopen; maar Ragel was onvrugbaar.
32 En
Lea het bevrug geword en ‘n seun gebaar en hom Ruben genoem;
want sy het gesê: Gewis, YAHUVEH het my ellende aangesien, want
nou sal my man my liefhê.
33 En
sy het weer bevrug geword en ‘n seun gebaar en gesê:
Gewis, YAHUVEH het gehoor dat ek die nie-geliefde is en my hierdie
een ook gegee. En sy het hom Símeon genoem.
34 En
sy het weer bevrug geword en ‘n seun gebaar en gesê: Nou
eindelik sal my man aan my geheg wees, omdat ek vir hom drie seuns
gebaar het. Daarom het sy hom Levi genoem.
35 En
sy het weer bevrug geword en ‘n seun gebaar en gesê: Dié
keer sal ek YAHUVEH loof. Daarom het sy hom Juda genoem. En sy het
opgehou met baar.
*~Genesis Hoofstuk 30~*
1 En toe Ragel sien dat sy vir Jakob geen kinders baar nie, het Ragel jaloers geword op haar suster en aan Jakob gesê: Gee vir my kinders of anders sterf ek.
2 Toe
het Jakob kwaad geword vir Ragel en gevra: Is ek dan in die plek van
ELOHIM wat die vrug van die skoot aan jou onthou het?
3 En
sy antwoord: Daar is my slavin Bilha; gaan by haar in, dat sy op my
knieë kan baar en ek ook uit haar gebou kan word.
4 Daarop
het sy aan hom haar slavin Bilha as vrou gegee, en Jakob het by haar
ingegaan.
5 En
Bilha het swanger geword en vir Jakob ‘n seun gebaar.
6 Toe
sê Ragel: ELOHIM het aan my reg verskaf en my ook verhoor en my
‘n seun gegee. Daarom het sy hom Dan genoem.
7 En
Bilha, die slavin van Ragel, het weer bevrug geword en vir Jakob ‘n
tweede seun gebaar.
8 Toe
sê Ragel: Ek het bomenslike worstelinge met my suster geworstel
en ook oorwin. En sy het hom Náftali genoem.
9 En
toe Lea sien dat sy opgehou het met baar, neem sy haar slavin Silpa
en gee haar aan Jakob as vrou.
10 En
Silpa, die slavin van Lea, het vir Jakob ‘n seun gebaar.
11 Toe
sê Lea: Gelukkig! En sy het hom Gad genoem.
12 Daarna het Silpa, die slavin van Lea, vir Jakob ‘n tweede seun gebaar.
13 Toe
sê Lea: Ek, gelukkige! want die dogters sal my gelukkig prys.
En sy het hom Aser genoem.
14 En
Ruben het in die dae van die koringoes gegaan en in die veld
liefdesappels gevind en dié na sy moeder Lea gebring. Toe sê
Ragel vir Lea: Gee my tog van jou seun se liefdesappels.
15 Maar
sy antwoord haar: Is dit nie genoeg dat jy my man geneem het nie, dat
jy ook my seun se liefdesappels wil neem? En Ragel sê: Daarom
mag hy vir jou seun se liefdesappels vannag by jou slaap.
16 Toe
Jakob dan die aand uit die veld kom, gaan Lea hom tegemoet met die
woorde: Jy moet na my kom, want ek het jou eerlik gehuur vir my seun
se liefdesappels. En hy het dié nag by haar geslaap.
17 En
ELOHIM het Lea verhoor: sy het bevrug geword en vir Jakob ‘n
vyfde seun gebaar.
18 Toe
sê Lea: ELOHIM het my loon gegee, omdat ek my slavin aan my man
gegee het. En sy het hom Issaskar genoem.
19 En
Lea het weer bevrug geword en vir Jakob ‘n sesde seun gebaar.
20 Toe
sê Lea: ELOHIM het my ‘n mooi geskenk gegee; nou sal my
man eindelik by my woon, want ek het vir hom ses seuns gebaar. En sy
het hom Sébulon genoem.
21 En
daarna het sy ‘n dogter gebaar en haar Dina genoem.
22 En
ELOHIM het aan Ragel gedink, en ELOHIM het haar verhoor en haar skoot
geopen:
23 sy
het bevrug geword en ‘n seun gebaar. Toe sê sy: ELOHIM
het my smaad weggeneem.
24 En
sy het hom Josef genoem en gesê: Mag YAHUVEH vir my ‘n
ander seun daar byvoeg!
25 En
nadat Ragel Josef gebaar het, sê Jakob vir Laban: Laat my trek,
dat ek na my woonplek en my land kan gaan.
26 Gee
my vroue en my kinders waarvoor ek u gedien het, dat ek kan gaan;
want u weet self hoe ek u gedien het.
27 Daarop
antwoord Laban hom: As ek nou guns in jou oë gevind het—ek
het waargeneem dat YAHUVEH my om jou ontwil geseën het.
28 Verder
sê hy: Bepaal vir my jou loon, en ek sal dit gee.
29 Toe
antwoord hy hom: U weet self hoe ek u gedien het en wat u vee by my
geword het.
30 Want
min was dit wat u vóór my koms gehad het, en dit het
sterk vermeerder; en YAHUVEH het u geseën op my voetspoor.
Wanneer sal ek dan nou ook vir my huis werk?
31 En
hy vra: Wat moet ek jou gee? Toe antwoord Jakob: U hoef my niks te
gee nie. As u hierdie ding vir my wil doen, wil ek weer u kleinvee
oppas, ja, versorg—
32 ek
sal vandag deur al u kleinvee deurgaan en daaruit al die gestippelde
en bont vee uitkeer; al die vee onder die skaaplammers wat swart is,
en die bontes en gestippeldes onder die bokke, dit moet my loon
wees.
33 En
my regverdigheid sal later vir my getuig: as u kom om my loon na te
gaan, sal alles wat nie gestippel of bont is onder die bokke, en wat
nie swart is onder die skaaplammers nie, gesteelde goed by my wees.
34 Toe
antwoord Laban: Goed, laat dit wees volgens jou woord!
35 En hy het dieselfde dag uitgekeer die gestreepte en bont bokke en al die gestippelde en bont bokooie, almal wat wit aan hulle gehad het, en almal wat swart was onder die skaaplammers, en dié aan sy seuns afgegee.
36 En
hy het ‘n afstand van drie dae bepaal tussen hom en Jakob; en
Jakob het die orige kleinvee van Laban opgepas.
37 Toe
neem Jakob vir hom groen latte van populier—, amandel— en
plataanhout, en hy skil daarin wit strepe, sodat die wit van die
latte uitkom;
38 en
hy sit die latte wat hy geskil het, vlak voor die vee in die trogge,
in die drinkbakke waar die vee kom drink het; en hulle het verhit
geword as hulle kom drink.
39 En
die vee het verhit geword by die latte, en die vee het gelam
gestreeptes, gestippeldes en bontes.
40 Toe
skei Jakob die lammers, en hy draai die koppe van die vee na die
gestreeptes en almal wat swart was onder Laban se vee. En hy het vir
hom afsonderlike troppe gemaak en dié nie onder Laban se vee
gesit nie.
41 En
elke keer as die sterkste diere verhit word, sit Jakob die latte voor
die oë van die vee in die trogge, sodat hulle verhit sou word by
die latte.
42 Maar
as die vee swakkerig was, het hy dit nie ingesit nie; so was dan die
swakkes vir Laban en die sterkes vir Jakob.
43 En
die man het buitengewoon uitgebrei en baie kleinvee en slavinne en
slawe en kamele en esels gehad.
*~Genesis Hoofstuk 31~*
(vers 13 : die EL)
1 Toe hoor hy die woorde van die seuns van Laban, dat hulle sê: Jakob het alles geneem wat ons vader s’n was; en uit wat ons vader s’n was, het hy al hierdie rykdom verwerf.
2 Jakob
het ook meteens aan die aangesig van Laban gesien dat hy nie meer vir
hom was soos gister en eergister nie.
3 En
YAHUVEH het aan Jakob gesê: Gaan terug na die land van jou
vaders en na jou familie; en Ek sal met jou wees.
4 Toe
stuur Jakob en laat Ragel en Lea veld toe roep na sy kleinvee
5 en
sê vir hulle: Ek sien dat die aangesig van julle vader teenoor
my nie meer is soos gister en eergister nie, maar die ELOHIM van my
vader was met my.
6 En
julle weet self dat ek met al my krag julle vader gedien het;
7 maar
julle vader het my bedrieg: hy het my loon tien maal verander. Maar
ELOHIM het hom nie toegelaat om my skade aan te doen nie.
8 As
hy sê: Die gestippeldes sal jou loon wees, dan lam al die vee
gestippeldes.
En as hy sê: Die gestreeptes sal jou loon wees, dan lam al die vee gestreeptes.
9 So
het ELOHIM dan die vee van julle vader weggeneem en aan my gegee.
10 Eenkeer,
in die tyd toe die kleinvee verhit was, het ek my oë opgeslaan
en in ‘n droom gesien dat die bokramme wat die kleinvee dek,
gestreep, gestippeld en bont was.
11 En
die Engel van ELOHIM sê vir my in die droom: Jakob! En ek
antwoord: Hier is ek!
12 En
Hy sê: Slaan tog jou oë op en kyk: al die bokramme wat die
kleinvee dek, is gestreep, gestippeld en bont, want EK het alles
gesien wat Laban jou aandoen.
13 EK
is die EL van Bet-el waar jy die gedenksteen gesalf het, waar jy aan
MY ‘n gelofte gedoen het. Maak jou dan nou klaar, trek weg uit
hierdie land en gaan terug na jou geboorteland.
14 Toe antwoord Ragel en Lea en sê vir hom: Het ons nog deel of erfenis in die huis van ons vader?
15 Word
ons nie deur hom as vreemdelinge beskou nie? Want hy het ons verkoop
en die geld wat deur ons verkry is, geheel en al deurgebring.
16 Want
al die rykdom wat ELOHIM van ons vader weggeneem het, kom ons en ons
kinders toe. Doen dan nou alles wat ELOHIM jou gesê het.
17 Toe
maak Jakob hom klaar en laai sy kinders en sy vroue op die kamele,
18 en
hy voer al sy vee weg en al sy goed wat hy versamel het, die vee wat
syne was, wat hy in Paddan-Aram versamel het, om te gaan na sy vader
Isak in die land Kanaän.
19 Onderwyl
Laban gaan om sy kleinvee te skeer, het Ragel die huisgode van haar
vader gesteel.
20 En
Jakob het Laban, die Arameër, mislei deur hom nie te vertel dat
hy wou vlug nie.
21 So
het hy dan gevlug met alles wat hy gehad het: hy het hom klaargemaak
en deur die Eufraat gegaan en sy aangesig gerig na die gebergte van
Gílead.
22 En
op die derde dag kry Laban die tyding dat Jakob gevlug het.
23 Daarop
het hy sy broers saam met hom geneem en hom agternagejaag, ‘n
afstand van sewe dae, en hom ingehaal in die gebergte van Gílead.
24 Maar
ELOHIM het na Laban, die Arameër, in die nag gekom in ‘n
droom en vir hom gesê: Pas nou op dat jy met Jakob geen goed of
kwaad spreek nie.
25 En
Laban het Jakob ingehaal; Jakob het sy tent al opgeslaan gehad in die
gebergte, en Laban met sy broers het dit opgeslaan in die gebergte
van Gílead.
26 Toe
vra Laban vir Jakob: Wat het jy gedoen dat jy my mislei en my dogters
soos krygsgevangenes weggevoer het?
27 Waarom het jy stilletjies gevlug en my mislei en my dit nie vertel nie, dat ek jou met vrolikheid en liedere, met tamboeryn en siter kon weggebring het?
28 Ook
het jy my nie toegelaat om my seuns en dogters te soen nie. Nou het
jy dwaas gehandel.
29 Dit
is in my mag om julle skade aan te doen, maar die ELOHIM van julle
vader het verlede nag met my gespreek en gesê: Pas nou op om
met Jakob geen goed of kwaad te spreek nie.
30 Nou
is jy dan eenmaal aan trek, omdat jy so erg verlang het na die huis
van jou vader—maar waarom het jy my gode gesteel?
31 Toe
antwoord Jakob en sê vir Laban: Omdat ek bevrees was, want ek
het gedink u sal miskien u dogters met geweld van my wegneem.
32 Die
een by wie u u gode vind—hy mag nie lewe nie! Ondersoek wat by
my is, in teenwoordigheid van ons broers, en neem dit vir u. Maar
Jakob het nie geweet dat Ragel dit gesteel het nie.
33 Toe
gaan Laban in die tent van Jakob en in die tent van Lea en in die
tent van die twee slavinne, maar hy het niks gekry nie; en toe hy uit
die tent van Lea uitgaan, kom hy in die tent van Ragel.
34 Maar
Ragel het die huisgode geneem en dit in die kameelsaal weggepak en
daarop gaan sit. En Laban het die hele tent deurgevoel, maar niks
gekry nie.
35 Daarop
sê sy vir haar vader: My heer moet nie baie kwaai kyk nie,
omdat ek nie vir u kan opstaan nie; want dit gaan met my volgens die
reël van die vroue. En hy het gesoek maar die huisgode nie gekry
nie.
36 Toe
word Jakob kwaad, en hy het met Laban getwis; en Jakob het geantwoord
en vir Laban gesê: Wat is my oortreding, wat is my sonde, dat u
my so vurig agternagesit het?
37 Nou
dat u al my goed deurgevoel het—wat het u van al u huisraad
gevind? Sit dit hier neer voor my broers en u broers, en laat hulle
oordeel tussen ons twee.
38 Twintig
jaar was ek nou by u. U skaap— en bokooie het geen misdrag
gehad nie, en die ramme van u kleinvee het ek nie geëet nie.
39 Wat
die wilde diere verskeur het, het ek nie na u gebring nie: ek moes
dit vergoed; van my hand het u dit geëis, of dit al bedags
gesteel is of snags gesteel is.
40 Ek
was ‘n man wat bedags deur die hitte verteer is en snags deur
die koue, en my slaap het gevlug van my oë.
41 Twintig
jaar was ek nou in u huis; veertien jaar het ek u gedien vir u twee
dogters en ses jaar vir u kleinvee; en u het my loon tien maal
verander.
42 As
die ELOHIM van my vader, die ELOHIM van Abraham en die Vrees van
Isak, nie aan my kant was nie—ja, dan sou u my met leë
hande weggestuur het. ELOHIM het my ellende en die moeitevolle arbeid
van my hande aangesien en verlede nag geoordeel.
43 Toe
antwoord Laban en sê vir Jakob: Die dogters is my dogters, en
die seuns is my seuns, en die kleinvee is my kleinvee, ja, alles wat
jy sien, is myne; maar my dogters—wat sal ek hulle vandag kan
aandoen of aan hulle seuns wat hulle gebaar het?
44 Kom
dan nou, laat ons ‘n verbond sluit, ek en jy, dat dit ‘n
getuie tussen my en jou kan wees.
45 Daarop
het Jakob ‘n klip geneem en dit as gedenksteen opgerig.
46 En
Jakob het aan sy broers gesê: Bring klippe bymekaar! En hulle
het klippe gaan haal en ‘n hoop gemaak en daar op die hoop
geëet.
47 En
Laban het dit Jegar-Sahadúta genoem, maar Jakob het dit Gal-ed
genoem.
48 Toe
sê Laban: Hierdie hoop is vandag ‘n getuie tussen my en
jou. Daarom het hulle dit Gal-ed genoem,
49 en
ook Mispa, omdat hy gesê het: Mag YAHUVEH wag hou tussen my en
jou as ons mekaar nie meer sien nie.
50 As
jy my dogters mishandel, en as jy vroue neem by my dogters, dan is
geen mens by ons nie: Kyk, ELOHIM is getuie tussen my en jou.
51 Verder
sê Laban vir Jakob: Daar is dié hoop klippe, en daar is
die gedenksteen wat ek tussen my en jou opgerig het—
52 hierdie
hoop klippe is getuie, en die gedenksteen is getuie dat ék na
jou kant toe hierdie hoop nie sal verbytrek nie, en dat jy na my kant
toe hierdie hoop en hierdie gedenksteen nie sal verbytrek met slegte
bedoelinge nie.
53 Die
ELOHIM van Abraham en die ELOHIM van Nahor, die ELOHIM van hulle
vader, sal regter tussen ons wees. En Jakob het gesweer by die Vrees
van sy vader Isak.
54 Toe
het Jakob ‘n offer gebring op die gebergte en sy broers genooi
om brood te eet. En hulle het brood geëet en die nag in die
gebergte oorgebly.
55 En
Laban het die môre vroeg opgestaan en sy seuns en sy dogters
gesoen en hulle geseën. Daarna het Laban vertrek en teruggekeer
na sy woonplek.
*~Genesis Hoofstuk 32~*
1 Jakob het ook verder gereis, en die engele van ELOHIM het hom ontmoet.
2 Toe
hy hulle sien, sê Jakob: Dit is ‘n leër van ELOHIM!
En hy het die plek Mahanáim genoem.