Shabbat Shalom!
Welkom by Vayera / En HY het Verskyn, hierdie week se Parasha.
Genesis 18:1 – 22:24
*~Genesis Hoofstuk 18 ~*
1 Daarna het YAHUVEH aan hom verskyn by die terpentynbome van Mamre terwyl hy by die ingang van die tent sit op die warmste van die dag.
2 Toe
hy sy oë opslaan en kyk, staan daar drie manne voor hom. En toe
hy hulle sien, loop hy hulle tegemoet van die ingang van die tent af
en buig hom na die aarde toe.
3 En
hy sê: My heer, as ek nou genade in u oë gevind het, gaan
dan tog nie by u kneg verby nie.
4 Laat
hulle tog ‘n bietjie water bring, en was u voete, en lê
en rus onder die boom.
5 En
laat ek ‘n stukkie brood gaan haal, en versterk u hart—daarna
kan u verder gaan—want daarom het u by u kneg aangekom. En
hulle antwoord: Doen soos u gesê het.
6 Toe
loop Abraham haastig in die tent na Sara en sê: Maak gou, knie
drie mate meel, die beste, en maak roosterkoeke.
7 Daarop
loop Abraham na die beeste en vang ‘n jong, mooi kalf en gee
dit aan die dienaar, wat dit gou klaargemaak het.
8 En
hy neem dikmelk en soetmelk en die kalf wat hy klaargemaak het, en
sit dit aan hulle voor, terwyl hy self by hulle onder die boom bly
staan; en hulle het geëet.
9 Toe
sê hulle vir hom: Waar is Sara, u vrou? En hy antwoord: Daar in
die tent.
10 En
Hy sê: Ek sal oor ‘n jaar sekerlik weer na jou toe
kom—dan sal jou vrou Sara ‘n seun hê. En Sara het
geluister by die ingang van die tent wat agter Hom was.
11 Maar
Abraham en Sara was oud, ver op hulle dae; dit het met Sara nie meer
volgens die reël van die vroue gegaan nie.
12 En
Sara het by haarself gelag en gedink: Sal ek wellus hê nadat ek
oud geword het en my heer oud is?
13 Toe
sê YAHUVEH vir Abraham: Waarom het Sara daar gelag en gedink:
Sou ek ook werklik baar nou dat ek oud geword het?
14 Sou
iets vir YAHUVEH te wonderbaar wees? Hierdie tyd, oor ‘n jaar,
sal Ek na jou terugkom, en Sara sal ‘n seun hê.
15 Maar
Sara het dit ontken en gesê: Ek het nie gelag nie—want sy
was bang. Maar Hy sê: Nee, maar jy het gelag.
16 Toe
staan die manne daarvandaan op, en hulle het gekyk na die kant van
Sodom; en Abraham het saam met hulle gegaan om hulle weg te bring.
17 Daarop
sê YAHUVEH: Sal Ek vir Abraham verberg wat Ek gaan doen,
18 terwyl
Abraham tog sekerlik ‘n groot en magtige nasie sal word en al
die nasies van die aarde in hom geseën sal word?
19 Want
Ek het hom verkies, dat hy aan sy kinders en sy huis ná hom
bevel sou gee dat hulle die weg van YAHUVEH moet hou om geregtigheid
en reg te doen; sodat YAHUVEH oor Abraham kan bring wat Hy oor hom
gespreek het.
20 Verder
het YAHUVEH gesê: Die geroep oor Sodom en Gomorra is waarlik
groot, en hulle sonde is waarlik baie swaar.
21 Ek
wil neerdaal en sien of hulle werklik gehandel het soos die geroep
oor hulle is wat by My gekom het; en so nie, Ek wil dit weet.
22 Toe
het die manne daarvandaan weggedraai en na Sodom gegaan, maar Abraham
het nog bly staan voor die aangesig van YAHUVEH.
23 En
Abraham het nader gekom en gesê: Sal U ook die regverdige saam
met die goddelose ombring?
24 Miskien
is daar vyftig regverdiges binne-in die stad; sal U hulle ook ombring
en die plek nie spaar ter wille van die vyftig regverdiges wat daarin
is nie?
25 Laat
dit ver van U wees om so iets te doen: om die regverdige saam met die
goddelose om te bring, sodat die regverdige gelyk is met die
goddelose. Laat dit ver van U wees! Sal die Regter van die ganse
aarde geen reg doen nie?
26 Toe
sê YAHUVEH: As Ek in Sodom vyftig regverdiges vind binne-in die
stad, dan sal Ek die hele plek spaar om hulle ontwil.
27 En
Abraham antwoord en sê: Kyk tog, ek het dit gewaag om met
YAHUVEH te spreek alhoewel ek stof en as is.
28 Miskien
sal daar aan die vyftig regverdiges vyf ontbreek; sal U ter wille van
vyf die hele stad verwoes? En Hy antwoord: Ek sal dit nie verwoes as
Ek daar vyf en veertig vind nie.
29 En
hy het nog verder met Hom gespreek en gesê: Miskien sal daar
veertig gevind word. En Hy antwoord: Ek sal dit ter wille van die
veertig nie doen nie.
30 Verder
sê hy: Laat YAHUVEH tog nie toornig wees nie, en mag ek nog
iets sê. Miskien sal daar dertig gevind word. En Hy antwoord:
Ek sal dit nie doen as Ek daar dertig vind nie.
31 Toe
sê hy: Kyk tog, ek het dit gewaag om met YAHUVEH te spreek.
Miskien sal daar twintig gevind word. En Hy antwoord: Ek sal dit ter
wille van die twintig nie verwoes nie.
32 Toe
sê hy: Laat YAHUVEH tog nie toornig wees nie en laat my net
hierdie keer mag spreek. Miskien sal daar tien gevind word. En Hy
antwoord: Ek sal dit ter wille van die tien nie verwoes nie.
33 En
YAHUVEH het weggegaan toe Hy opgehou het om met Abraham te spreek, en
Abraham het na sy woonplek teruggekeer.
*~Genesis Hoofstuk 19~*
1 En die twee engele het in die aand in Sodom aangekom, terwyl Lot in die poort van Sodom sit; en toe Lot hulle sien, het hy opgestaan om hulle tegemoet te gaan en hom gebuig met die aangesig na die aarde toe
2 en
gesê: Kyk tog, YAHUVEH, draai tog uit na die huis van u dienaar
en bly die nag oor en was u voete; dan kan u vroeg opstaan en u reis
voortsit. Maar hulle antwoord: Nee, ons sal op die plein vernag.
3 Maar
hy het baie by hulle aangehou, sodat hulle na hom uitgedraai en in sy
huis gekom het. En hy het vir hulle ‘n maaltyd berei en
ongesuurde koeke gebak, en hulle het geëet.
4 Hulle
het nog nie gaan slaap nie toe die manne van die stad, die manne van
Sodom, die huis omsingel: jonk en oud, die hele bevolking, almal
saam.
5 En
hulle het na Lot geroep en aan hom gesê: Waar is die manne wat
vannag na jou gekom het? Bring hulle na ons toe uit, dat ons hulle
kan beken.
6 Daarop
gaan Lot na hulle toe uit voor die ingang en sluit die deur agter hom
toe
7 en
sê: My broers, moet tog nie kwaad doen nie.
8 Kyk
tog, ek het twee dogters wat geen man beken het nie; laat ek dié
na julle uitbring, en doen met hulle soos dit goed is in julle oë.
Net aan hierdie manne moet julle niks doen nie, want daarom het hulle
onder die skaduwee van my dak ingekom.
9 Toe
antwoord hulle: Gee pad daar! En hulle sê: Hierdie een het
gekom om hier as vreemdeling te vertoef en wil tog gedurig die baas
speel. Nou sal ons jou meer kwaad doen as aan hulle. En hulle het
sterk op die man, op Lot, aangedring en nader gekom om die deur oop
te breek.
10 Maar
die manne het hulle hand uitgesteek en Lot by hulle in die huis
gebring en die deur toegesluit.
11 Toe
slaan hulle die manne wat by die ingang van die huis was, klein en
groot, met blindheid, sodat hulle tevergeefs na die ingang gesoek
het.
12 Daarop
sê die manne vir Lot: Wie het jy hier nog? ‘n Skoonseun
en jou seuns en jou dogters en almal wat jy het in die stad—bring
hulle uit die plek uit;
13 want
ons gaan hierdie plek verwoes, omdat die geroep oor hulle groot is
voor die aangesig van YAHUVEH, en HY het ons gestuur om dit te
verwoes.
14 Toe
gaan Lot uit en praat met sy skoonseuns wat met sy dogters sou trou,
en sê: Maak julle klaar, gaan uit hierdie plek uit, want
YAHUVEH gaan die stad verwoes. Maar hy was in die oë van sy
skoonseuns soos een wat gekskeer.
15 En
toe die dag begin breek, het die engele by Lot aangedring en gesê:
Maak jou klaar, neem jou vrou en jou twee dogters wat by jou is, dat
jy weens die ongeregtigheid van die stad nie omkom nie.
16 Maar
hy het nog getalm. Toe gryp die manne hom en sy vrou en sy twee
dogters aan die hand, omdat YAHUVEH hom wou verskoon; en hulle lei
hom uit en bring hom buitekant die stad.
17 En
toe hulle hulle na buite uitgelei het, sê Hy: Vlug vir jou
lewe! Moenie omkyk nie, en moenie êrens in die Jordaanstreek
bly staan nie. Vlug na die gebergte, dat jy nie omkom nie!
18 Daarop
antwoord Lot hulle: Ag nee, my YAHUVEH!
19 Kyk
tog, u kneg het genade in u oë gevind, en U het u guns groot
gemaak wat U aan my bewys het deur my in die lewe te behou. Maar ek
is nie in staat om na die gebergte te vlug sonder dat die onheil my
inhaal en ek sterwe nie.
20 Kyk
tog, hierdie stad is naby om daarheen te vlug, en dit is klein. Laat
my tog daarheen vlug—is dit nie klein nie? —dat ek kan
lewe!
21 En
Hy sê vir hom: Kyk, Ek neem jou ook in hierdie saak in guns
aan, sodat Ek die stad waarvan jy gespreek het, nie sal omkeer nie.
22 Vlug
gou daarheen, want Ek kan niks doen voordat jy daar aankom nie.
Daarom noem hulle die stad Soar.
23 Die
son het oor die aarde opgegaan toe Lot in Soar aankom.
24 En
YAHUVEH het swawel en vuur oor Sodom en Gomorra laat reën van
uit die hemel,
25 en
Hy het hierdie stede omgekeer en die hele Jordaanstreek, ook al die
inwoners van die stede en wat op die grond groei.
26 En
sy vrou het agter hom omgekyk, en sy het ‘n soutpilaar geword.
27 En
Abraham is vroeg in die môre na die plek waar hy voor die
aangesig van YAHUVEH gestaan het.
28 Toe
hy uitkyk oor Sodom en Gomorra en oor die hele land van die
Jordaanstreek, sien hy dat die rook van die land optrek soos die rook
van ‘n smeltoond.
29 En
onderwyl ELOHIM die stede van die Jordaanstreek verwoes, het ELOHIM
aan Abraham gedink en Lot uitgelei uit die omkering toe Hy die stede
omgekeer het waar Lot woonagtig was.
30 En
Lot het uit Soar opgetrek en saam met sy twee dogters gaan woon op
die gebergte, want hy was bang om in Soar te bly; daarom het hy saam
met sy twee dogters in ‘n spelonk gaan woon.
31 En
die oudste het aan die jongste gesê: Ons vader is oud, en daar
is geen man in die land om, na die reël van die ganse aarde, by
ons in te gaan nie.
32 Kom,
laat ons aan ons vader wyn gee om te drink en met hom gemeenskap hou,
sodat ons deur ons vader ‘n geslag in die lewe kan hou.
33 Hulle
gee toe dié nag aan hulle vader wyn om te drink, en die oudste
het gekom en met haar vader gemeenskap gehad sonder dat hy dit gewaar
het toe sy gaan lê en toe sy opstaan.
34 Die
volgende dag sê die oudste aan die jongste: Kyk, ek het verlede
nag met my vader gemeenskap gehad; laat ons hom vannag weer wyn gee
om te drink; gaan dan in, hou met hom gemeenskap, dat ons deur ons
vader ‘n geslag in die lewe kan hou.
35 Hulle
gee toe dié nag weer aan hulle vader wyn om te drink, en die
jongste het opgestaan en met hom gemeenskap gehad sonder dat hy dit
gewaar het toe sy gaan lê en toe sy opstaan.
36 So
het dan die twee dogters van Lot by hulle vader bevrug geword,
37 en
die oudste het ‘n seun gebaar en hom Moab genoem. Hy is die
vader van die hedendaagse Moabiete.
38 En
die jongste het ook ‘n seun gebaar en hom Ben-Ammi genoem. Hy
is die vader van die hedendaagse Ammoniete.
*~Genesis Hoofstuk 20~*
1 En Abraham het daarvandaan weggetrek na die Suidland en gaan woon tussen Kades en Sur en in Gerar as vreemdeling vertoef.
2 En
Abraham het van Sara, sy vrou, gesê: Sy is my suster. Toe laat
Abiméleg, die koning van Gerar, Sara haal.
3 Maar
ELOHIM het in die nag by Abiméleg gekom in ‘n droom en
vir hom gesê: Kyk, jy sal sterwe ter wille van die vrou wat jy
laat haal het, want sy is ‘n getroude vrou.
4 Maar
Abiméleg het nog nie naby haar gekom nie; daarom het hy gevra:
YAHUVEH, sal U ook ‘n regverdige nasie ombring?
5 Het
hy my nie self gesê nie: Sy is my suster? En sy het self ook
gesê: Hy is my broer. In die onskuld van my hart en in die
reinheid van my hande het ek dit gedoen.
6 Daarop
antwoord ELOHIM hom in die droom: Ek weet ook dat jy dit in die
onskuld van jou hart gedoen het, en Ek self het jou daarvan
teruggehou om nie teen My te sondig nie. Daarom het Ek jou nie
toegelaat om haar aan te raak nie.
7 Gee
dan nou die man se vrou terug, want hy is ‘n profeet; en hy sal
vir jou bid, dat jy kan lewe. Maar as jy haar nie teruggee nie, weet
dan dat jy sekerlik sal sterwe, jy en almal wat aan jou behoort.
8 Abiméleg
is toe die môre vroeg op en het al sy dienaars geroep en die
hele saak voor hulle ore vertel. Toe was die manne baie bang.
9 En
Abiméleg het Abraham laat roep en hom gevra: Wat het jy ons
aangedoen? En wat het ek teen jou gesondig, dat jy oor my en my
koninkryk ‘n groot sonde gebring het? Dinge wat nie mag gebeur
nie, het jy my aangedoen.
10 Verder
sê Abiméleg vir Abraham: Wat was jou bedoeling dat jy
dit gedoen het?
11 En
Abraham antwoord: Ek het gedink daar is regtig geen vrees vir ELOHIM
in hierdie plek nie, sodat hulle my oor my vrou sal doodmaak.
12 En
sy is ook werklik my suster; sy is my vader se dogter, maar nie my
moeder se dogter nie; en sy het my vrou geword.
13 En
toe ELOHIM my uit die huis van my vader laat omswerf het, het ek aan
haar gesê: Dit is die guns wat jy van jou kant aan my moet
bewys—op elke plek waar ons kom, moet jy van my sê: Hy is
my broer.
14 Toe
neem Abiméleg kleinvee en beeste, ook slawe en slavinne, en
gee dit aan Abraham. Ook sy vrou Sara het hy aan hom teruggegee.
15 En
Abiméleg sê: Daar lê my land voor jou oop; woon
waar dit goed is in jou oë.
16 En
vir Sara sê hy: Hier gee ek aan jou broer duisend sikkels
silwer. Kyk, dit is vir jou ‘n bedekking van die oë met
betrekking tot elkeen wat by jou is, sodat jy in elke opsig
geregverdig is.
17 Toe
het Abraham tot ELOHIM gebid, en ELOHIM het Abiméleg gesond
gemaak; ook sy vrou en sy slavinne, sodat hulle kon baar.
18 Want
YAHUVEH het elke moederskoot van die huis van Abiméleg geheel
en al toegesluit ter wille van Sara, die vrou van Abraham.
*~Genesis Hoofstuk 21~*
1 En YAHUVEH het Sara besoek soos Hy beloof het; en YAHUVEH het aan Sara gedoen soos Hy gespreek het:
2 Sara
het bevrug geword en vir Abraham in sy ouderdom ‘n seun gebaar
op die bepaalde tyd wat ELOHIM genoem het.
3 En
Abraham het sy seun wat vir hom gebore is, wat Sara vir hom gebaar
het, Isak genoem.
4 En
Abraham het sy seun Isak besny toe hy agt dae oud was, soos ELOHIM
hom beveel het.
5 En
Abraham was honderd jaar oud toe sy seun Isak vir hom gebore is.
6 En
Sara het gesê: ‘n Gelag het ELOHIM my berei: elkeen wat
dit hoor, sal oor my lag.
7 Verder
sê sy: Wie kon ooit aan Abraham voorspel het: Sara soog
kinders? Want ek het ‘n seun gebaar in sy ouderdom.
8 En
die kind het opgegroei en is gespeen. En Abraham het ‘n groot
maaltyd berei op die dag toe Isak gespeen is.
9 Toe
sien Sara hoe die seun van Hagar, die Egiptiese slavin, wat sy vir
Abraham gebaar het, spot;
10 en
sy sê aan Abraham: Jaag hierdie slavin en haar seun weg, want
die seun van hierdie slavin mag nie saam met my seun Isak erwe nie.
11 En
die woord was baie verkeerd in die oë van Abraham vanweë sy
seun.
12 Maar
ELOHIM het aan Abraham gesê: Laat dit nie verkeerd wees in jou
oë ter wille van die seun en van jou slavin nie. Luister na Sara
in alles wat sy van jou verlang, want deur Isak sal daar vir jou ‘n
nageslag genoem word.
13 Maar
Ek sal ook die seun van die slavin tot ‘n nasie maak, omdat hy
jou kind is.
14 Toe
is Abraham die môre vroeg op, en hy het brood en ‘n sak
met water geneem en dit aan Hagar gegee deur dit op haar skouer te
sit, en ook die kind, en haar weggestuur. Sy het toe weggegaan en
rondgedwaal in die woestyn van Berséba.
15 En
toe die water in die sak op was, het sy die kind onder een van die
bosse neergewerp
16 en
geloop en op ‘n afstand gaan sit so ver as ‘n boog kan
skiet; want sy het gesê: Ek wil die dood van die kind nie
aansien nie. En sy het op ‘n afstand gaan sit en haar stem
verhef en geween.
17 Toe
hoor ELOHIM die stem van die seun, en die Engel van ELOHIM het na
Hagar geroep uit die hemel en haar gevra: Wat is dit met jou, Hagar?
Wees nie bevrees nie, want ELOHIM het na die stem van die seun
geluister op die plek waar hy is.
18 Staan
op, tel die seun op en hou hom vas met jou hand, want Ek sal hom ‘n
groot nasie maak.
19 Daarop
het ELOHIM haar oë geopen, en sy sien ‘n put! En sy het
geloop en die sak vol water gemaak en die seun laat drink.
20 En
ELOHIM was met die seun; en hy het opgegroei en in die woestyn gewoon
en ‘n boogskutter geword:
21 hy
het in die woestyn Paran gewoon; en sy moeder het vir hom ‘n
vrou uit Egipteland geneem.
22 In
dié tyd het Abiméleg en Pigol, sy leërowerste, met
Abraham gespreek en gesê: ELOHIM is met jou in alles wat jy
doen.
23 Sweer
dan nou vir my hier by ELOHIM dat jy met my en my kroos en my
nageslag nie vals sal handel nie; dieselfde guns wat ek jou bewys
het, moet jy aan my bewys en aan die land waarin jy as vreemdeling
vertoef.
24 En
Abraham antwoord: Ek sweer.
25 Maar
Abraham het Abiméleg aangespreek oor ‘n put wat die
dienaars van Abiméleg met geweld geneem het.
26 Daarop
antwoord Abiméleg: Ek weet nie wie dit gedoen het nie, en jy
het my dit ook nie meegedeel nie, en ek het daar ook niks van gehoor
nie as net vandag.
27 Toe
neem Abraham kleinvee en beeste en gee dit aan Abiméleg; en
hulle twee het ‘n verbond gesluit;
28 Abraham
het naamlik die sewe ooilammers van die kleinvee eenkant uitgekeer.
29 Toe
sê Abiméleg vir Abraham: Wat beteken hierdie sewe
ooilammers wat jy uitgekeer het?
30 En
hy antwoord: Die sewe ooilammers moet jy uit my hand aanneem, sodat
dit vir my ‘n getuienis kan wees dat ek hierdie put gegrawe
het.
31 Daarom
noem hulle dié plek Berséba, omdat hulle twee daar
gesweer het.
32 So
het hulle dan ‘n verbond gesluit in Berséba. Daarna het
Abiméleg en Pigol, sy leërowerste, klaargemaak en na die
land van die Filistyne teruggegaan.
33 En
hy het ‘n tamarisk in Berséba geplant en daar die Naam
van YAHUVEH, die ewige ELOHIM, aangeroep.
34 En
Abraham het baie dae as vreemdeling in die land van die Filistyne
vertoef.
*~Genesis Hoofstuk 22~*
1 Ná hierdie dinge het ELOHIM Abraham op die proef gestel en aan hom gesê: Abraham! En hy antwoord: Hier is ek!
2 Toe
sê Hy: Neem jou seun, jou enigste, wat jy liefhet, Isak, en
gaan na die land Moría en offer hom daar as brandoffer op een
van die berge wat Ek jou sal aanwys.
3 Daarop
het Abraham die môre vroeg klaargemaak en sy esel opgesaal en
twee van sy dienaars en sy seun Isak saam met hom geneem; en hy het
hout gekloof vir ‘n brandoffer en opgestaan en na die plek
gegaan wat ELOHIM hom aangewys het.
4 Op
die derde dag toe slaan Abraham sy oë op en sien die plek van
ver af.
5 En
Abraham sê aan sy dienaars: Bly julle hier met die esel; ek en
die seun wil daarheen gaan om te aanbid en dan na julle terugkom.
6 En
Abraham het die hout vir die brandoffer geneem en dit op sy seun Isak
gesit, en die vuur en die mes in sy hand geneem. So het hulle twee
dan saam geloop.
7 Toe
spreek Isak met sy vader Abraham en sê: My vader! En hy
antwoord: Hier is ek, my seun! En hy sê: Hier is die vuur en
die hout, maar waar is die lam vir ‘n brandoffer?
8 En
Abraham antwoord: ELOHIM sal vir Homself die lam vir ‘n
brandoffer voorsien, my seun. So het hulle twee dan saam geloop.
9 Toe
hulle kom op die plek wat ELOHIM hom aangewys het, het Abraham daar
die altaar gebou en die hout reggelê; daarna het hy sy seun
Isak gebind en hom op die altaar bo-op die hout gesit.
10 Toe
steek Abraham sy hand uit en neem die mes om sy seun te slag.
11 Maar
die Engel van YAHUVEH het na hom van die hemel af geroep en gesê:
Abraham, Abraham! En hy antwoord: Hier is ek!
12 En
Hy sê: Moenie jou hand na die seun uitsteek nie, en doen hom
niks nie; want nou weet Ek dat jy ELOHIM vrees en jou seun, jou
enigste, van My nie teruggehou het nie.
13 En
toe Abraham sy oë opslaan, sien hy meteens ‘n ram wat
agter in die bos met sy horings vasgeraak het. En Abraham het gegaan
en die ram geneem en dit as brandoffer in die plek van sy seun
geoffer.
14 En
Abraham het dié plek genoem: YAHUVEH sal voorsien! Sodat
vandag nog gesê word: Op die berg van YAHUVEH sal dit voorsien
word.
15 Toe
roep die Engel van YAHUVEH vir die tweede keer na Abraham van die
hemel af
16 en
sê: Ek sweer by Myself, spreek YAHUVEH, omdat jy dit gedoen het
en jou seun, jou enigste, nie teruggehou het nie,
17 dat
Ek jou ryklik sal seën en jou nageslag grootliks sal vermeerder
soos die sterre van die hemel en soos die sand wat aan die seestrand
is; en jou nageslag sal die poort van sy vyande in besit neem.
18 En
in jou nageslag sal al die nasies van die aarde geseën word,
omdat jy na my stem geluister het.
19 En
Abraham het na sy dienaars teruggekeer; en hulle het klaargemaak en
saam na Berséba gegaan. En Abraham het in Berséba bly
woon.
20 Ná
hierdie dinge het hulle aan Abraham berig gebring en gesê: Kyk,
Milka het ook vir jou broer Nahor seuns gebaar:
21 Us,
sy eersgeborene, en Bus, sy broer, en Kémuel, die vader van
Aram,
22 ook
Kesed en Haso en Pildas en Jidlaf en Bétuel.
23 (En
Bétuel was die vader van Rebekka.) Hierdie agt het Milka vir
Nahor, die broer van Abraham, gebaar.
24 En
sy byvrou met die naam van Reüma, sy het ook Tebag en Gaham en
Tahas en Máäga gebaar.