Shabbat Shalom!
Welkom by Chayei Sarah/Sara se Lewe, hierdie week se Parasha.
Genesis 23:1 – 25:18
*~Genesis Hoofstuk 23 ~*
1 En die lewensdae van Sara was honderd sewe en twintig jaar. Dit was die lewensjare van Sara.
2 En
Sara het gesterwe in Kirjat-Arba, dit is Hebron, in die land Kanaän;
en Abraham het gekom om oor Sara te rouklaag en haar te beween.
3 Daarna
het Abraham opgestaan, van sy dode af weg, en met die seuns van Het
gespreek en gesê:
4 Ek
is ‘n vreemdeling en bywoner onder julle. Gee my ‘n graf
as besitting by julle, dat ek my dode van my af weg kan begrawe.
5 Toe
antwoord die seuns van Het vir Abraham en sê aan hom:
6 Luister
na ons, my heer! U is ‘n vors van ELOHIM onder ons. Begraaf u
dode in die beste graf wat ons het; niemand van ons sal u sy graf
weier om u dode te begrawe nie.
7 Toe
staan Abraham op en buig hom voor die volk van die land, voor die
seuns van Het;
8 en
hy het met hulle gespreek en gesê: As julle dit goedvind dat ek
my dode van my af weg begrawe, luister dan na my en doen vir my ‘n
goeie woord by Efron, die seun van Sohar,
9 dat
hy aan my gee die spelonk van Magpéla wat aan hom behoort, wat
aan die end van sy stuk grond lê; laat hy dit vir die volle som
aan my gee, dat ek ‘n graf onder julle mag besit.
10 En
Efron het tussen die seuns van Het gesit. Toe antwoord Efron, die
Hetiet, vir Abraham voor die ore van die seuns van Het, van almal wat
in die poort van sy stad ingegaan het:
11 Nee,
my heer, luister na my. Die stuk grond gee ek aan u; ook die spelonk
wat daarin is, dit gee ek aan u; voor die oë van die seuns van
my volk gee ek dit aan u; begraaf u dode.
12 Daarop
het Abraham hom voor die volk van die land neergebuig
13 en
met Efron gespreek voor die ore van die volk van die land: Ja, as dit
u is, ag, luister na my! Ek gee die geld vir die stuk grond; neem dit
van my aan, dat ek my dode daar kan begrawe.
14 En
Efron het Abraham geantwoord en aan hom gesê:
15 My
heer, luister na my. ‘n Stuk land van vier honderd sikkels
silwer—wat is dit tussen my en u? Begraaf maar u dode.
16 Toe
luister Abraham na Efron, en Abraham het aan Efron die geld afgeweeg
waarvan hy gespreek het voor die ore van die seuns van Het—vier
honderd sikkels silwer gangbaar by die koopman.
17 So
het dan die stuk grond van Efron wat in Magpéla teenoor Mamre
lê, die stuk grond en die spelonk wat daarin is, en al die bome
op die stuk grond wat op die ganse gebied daarvan rondom staan,
18 die
eiendom van Abraham geword voor die oë van die seuns van Het,
voor almal wat in die poort van sy stad ingegaan het.
19 Daarna
het Abraham toe sy vrou Sara begrawe in die spelonk van die stuk
grond van Magpéla, oostelik van Mamre, dit is Hebron, in die
land Kanaän.
20 So
is dan die stuk grond en die spelonk wat daarin was, deur die seuns
van Het aan Abraham afgestaan om dit as graf in eiendom te besit.
*~Genesis Hoofstuk 24~*
1 En Abraham was oud en ver op sy dae, en YAHUVEH het Abraham in alles geseën.
2 Toe
sê Abraham aan sy dienaar, die oudste van sy huis wat die opsig
gehad het oor al sy goed: Lê tog jou hand onder my heup,
3 dat
ek jou kan laat sweer by YAHUVEH, die ELOHIM van die hemel en die
ELOHIM van die aarde, dat jy vir my seun geen vrou sal neem uit die
dogters van die Kanaäniete onder wie ek woon nie;
4 maar
dat jy na my land en my familie sal gaan om vir my seun Isak ‘n
vrou te neem.
5 Toe
sê die dienaar vir hom: Miskien sal die vrou my nie wil volg na
hierdie land nie. Moet ek u seun dan maar terugbring in die land
waaruit u weggetrek het?
6 En
Abraham antwoord hom: Neem jou tog in ag dat jy my seun nie weer
daarheen bring nie.
7 YAHUVEH,
die ELOHIM van die hemel, wat my uit my vader se huis en uit my
geboorteland weggeneem het, en wat met my gespreek en vir my gesweer
het met die woorde: Aan jou nageslag sal Ek hierdie land gee—Hy
sal sy engel voor jou uit stuur, en jy moet vir my seun daar ‘n
vrou gaan haal.
8 Maar
as die vrou jou nie wil volg nie, dan is jy ontslae van hierdie eed
aan my. Jy moet net my seun nie weer daarheen bring nie.
9 Toe
lê die dienaar sy hand onder die heup van Abraham, sy heer, en
hy het vir hom gesweer, met die oog op hierdie saak.
10 En
die dienaar het tien kamele van die kamele van sy heer geneem en
weggegaan met allerhande kosbare goed van sy heer by hom: hy het
klaargemaak en na Mesopotámië, na die stad van Nahor,
getrek.
11 En
hy het die kamele laat neerkniel buitekant die stad by ‘n put,
teen die aand, teen die tyd dat die vroue uitgaan om water te skep,
12 en
gesê: YAHUVEH, ELOHIM van Abraham, my heer, laat ek haar tog
vandag ontmoet, en bewys guns aan Abraham, my heer.
13 Hier
staan ek by die fontein, terwyl die dogters van die manne van die
stad uitkom om water te skep.
14 Laat
dit nou tog gebeur: as die dogter aan wie ek sal sê: Hou tog
jou kruik, dat ek kan drink, antwoord: Drink, en ek sal ook u kamele
laat drink—dan is sy dit wat U bestem het vir u kneg Isak, en
daaraan sal ek weet dat U guns aan my heer bewys het.
15 Hy
het nog nie klaar gespreek nie, of daar kom Rebekka uit wat vir
Bétuel, die seun van Milka, die vrou van Nahor, Abraham se
broer, gebore is, met haar kruik op haar skouer.
16 En
die dogter was baie mooi van aansien, ‘n jongmeisie, en geen
man het haar beken nie. En sy het afgedaal na die fontein en haar
kruik volgemaak en weer opgekom.
17 Toe
loop die dienaar haar tegemoet en sê: Laat my tog ‘n
bietjie water uit jou kruik drink.
18 En
sy antwoord: Drink, my heer! Daarop laat sy gou haar kruik op haar
hand afsak en laat hom drink.
19 Nadat
sy hom genoeg laat drink het, sê sy: Ek sal vir u kamele ook
skep totdat hulle genoeg gedrink het.
20 Dadelik
het sy toe haar kruik in die drinkbak leeggemaak en weer na die put
geloop om te skep en vir al sy kamele geskep.
21 En
die man het haar stilswyend betrag om te weet of YAHUVEH sy weg
voorspoedig gemaak het of nie.
22 En
toe die kamele genoeg gedrink het, neem die man ‘n goue ring,
‘n halfsikkel in gewig, en twee armbande vir haar hande, tien
sikkels goud in gewig.
23 En
hy sê: Wie se dogter is jy? Vertel my tog. Is daar plek vir ons
in die huis van jou vader om te vernag?
24 Toe
antwoord sy hom: Ek is die dogter van Bétuel, die seun van
Milka wat sy vir Nahor gebaar het.
25 Verder
sê sy vir hom: Daar is ook strooi en voer in oorvloed by ons,
ook plek om te vernag.
26 Toe
buig die man hom neer en aanbid YAHUVEH
27 met
die woorde: Geloofd sy YAHUVEH, die ELOHIM van Abraham, my heer, wat
sy goedertierenheid en sy trou aan my heer nie onttrek het nie. Wat
my aangaan, YAHUVEH het my op die weg gelei na die huis van die
broers van my heer.
28 Daarna
het die dogter geloop en in die huis van haar moeder vertel wat daar
gebeur het.
29 En
Rebekka het ‘n broer gehad met die naam van Laban, en Laban het
uitgeloop na die man buite by die fontein.
30 Want
toe hy die ring en die armbande aan die hande van sy suster sien en
die woorde van sy suster Rebekka hoor, naamlik: So het die man met my
gespreek—het hy na die man gegaan, terwyl hy nog daar staan by
die kamele by die fontein,
31 en
gesê: Kom in, geseënde van YAHUVEH! Waarom staan jy
buitekant terwyl ek die huis reggemaak het en ook plek vir die
kamele?
32 En
die man het in die huis ingekom—die kamele is afgesaal en vir
die kamele is strooi en voer gegee, en water om sy voete te was en
die voete van die manne wat by hom was.
33 Daarop
het hulle ete voor hom neergesit; maar hy het gesê: Ek sal nie
eet voordat ek my saak voorgedra het nie. En hy antwoord: Spreek
maar.
34 Toe
sê hy: Ek is die dienaar van Abraham.
35 En
YAHUVEH het my heer baie geseën, sodat hy groot geword het, en
aan hom kleinvee en beeste, silwer en goud, slawe en slavinne en
kamele en esels gegee.
36 En
Sara, die vrou van my heer, het vir my heer ‘n seun gebaar
nadat sy al oud was; en hy het aan hom alles oorgegee wat hy besit.
37 En
my heer het my laat sweer en gesê: Jy moet vir my seun geen
vrou neem uit die dogters van die Kanaäniete in wie se land ek
woon nie;
38 maar
jy moet gaan na die huis van my vader en na my geslag en vir my
seun ‘n vrou gaan haal.
39 Toe
het ek aan my heer gesê: Miskien sal die vrou my nie volg nie.
40 Maar
hy het my geantwoord: YAHUVEH voor wie se aangesig ek gewandel het,
sal sy engel met jou saamstuur, en Hy sal jou weg voorspoedig maak,
sodat jy vir my seun ‘n vrou uit my geslag en uit die huis van
my vader kan gaan haal.
41 Dan
sal jy ontslae wees van die eed aan my: as jy by my geslag kom en
hulle haar aan jou nie wil gee nie, dan is jy ontslae van die eed aan
my.
42 Ek
het toe vandag by die fontein gekom en gesê: YAHUVEH, ELOHIM
van Abraham, my heer, as U dan my weg waar ek op gaan, voorspoedig
wil maak—
43 ek
staan hier by die fontein laat dit nou tog gebeur: die jongmeisie wat
uitkom om te skep en aan wie ek sal sê: Laat my tog ‘n
bietjie water uit jou kruik drink—
44 en
wat my sal antwoord: Drink u self, en ook vir u kamele sal ek skep—sy
is die vrou wat YAHUVEH vir die seun van my heer bestem het.
45 Ek
het nog nie klaar in my hart gespreek nie of daar het Rebekka
uitgekom met haar kruik op die skouer en na die fontein afgedaal en
geskep. Ek het toe vir haar gesê: Laat my tog drink!
46 En
sy het dadelik haar kruik van haar laat afsak en gesê: Drink,
en ek sal u kamele ook laat drink. En ek het gedrink, en sy het ook
die kamele laat drink.
47 Toe
vra ek haar en sê: Wie se dogter is jy? En sy antwoord: Die
dogter van Bétuel, die seun van Nahor wat Milka vir hom gebaar
het. Daarop het ek die ring aan haar neus gesit en die armbande aan
haar hande,
48 en
ek het my in aanbidding neergebuig voor YAHUVEH en YAHUVEH geloof,
die ELOHIM van Abraham, my heer, wat my op die regte weg gelei het om
die dogter van my heer se broer vir sy seun te gaan haal.
49 As
julle dan nou guns en trou aan my heer wil bewys, sê dit vir
my; en so nie, sê dit vir my, dat ek regs of links kan gaan.
50 Toe
antwoord Laban en Bétuel en sê: Van YAHUVEH kom die
saak; ons kan jou daar geen kwaad of goed van spreek nie.
51 Daar
staan Rebekka voor jou, neem haar en gaan heen, dat sy ‘n vrou
kan wees vir die seun van jou heer, soos YAHUVEH gespreek het.
52 Toe
die dienaar van Abraham hulle woorde hoor, het hy hom voor YAHUVEH
neergebuig na die aarde toe.
53 Daarna
het die dienaar silwer— en goue goed en klere uitgehaal en dit
aan Rebekka gegee; ook aan haar broer en haar moeder het hy kosbare
geskenke gegee.
54 En
hulle het geëet en gedrink, hy en die manne wat by hom was, en
die nag oorgebly. Toe hulle die môre vroeg opgestaan het, sê
hy: Laat my trek na my heer!
55 Maar
haar broer en haar moeder sê: Laat die dogter ‘n dag of
tien by ons bly; daarna kan jy heengaan.
56 Maar
hy antwoord hulle: Moet my nie ophou nie aangesien YAHUVEH my weg
voorspoedig gemaak het; laat my trek, dat ek na my heer kan gaan.
57 Toe
sê hulle: Laat ons die dogter roep en haar self vra.
58 En
hulle het Rebekka geroep en haar gevra: Wil jy met hierdie man
saamgaan? En sy antwoord: Ja.
59 Daarop
het hulle Rebekka, hulle suster, en haar oppasser laat trek saam met
die dienaar van Abraham en sy manne.
60 En
hulle het Rebekka geseën en aan haar gesê: Ons suster, mag
jy duisende van tien duisende word, en mag jou nageslag die poort van
sy vyande in besit neem!
61 Toe
het Rebekka en haar diensmeisies hulle klaargemaak en op die kamele
weggery en die man gevolg. So het die dienaar dan Rebekka saamgeneem
en weggetrek.
62 En
Isak het uit die rigting van die put Lagai-Roï gekom; want hy
het gaan woon in die Suidland.
63 En
Isak het teen die aand uitgegaan om te peins in die veld. En toe hy
sy oë opslaan, sien hy meteens kamele aankom.
64 Rebekka
het ook haar oë opgeslaan en Isak gesien. Toe het sy van die
kameel afgegly
65 en
aan haar dienaar gesê: Watter man is dit wat ons tegemoetloop
in die veld? En die dienaar antwoord: Dit is my heer. Toe neem sy die
sluier en bedek haar.
66 Daarop
het die dienaar aan Isak alles vertel wat hy gedoen het.
67 En
Isak het haar in die tent van sy moeder Sara ingebring en Rebekka
geneem, en sy het sy vrou geword; en hy het haar liefgehad. So is
Isak dan getroos ná die dood van sy moeder.
*~Genesis Hoofstuk 25~*
1 En
Abraham het weer ‘n vrou geneem met die naam van Ketúra.
2 En
sy het vir hom Simran en Joksan en Medan en Mídian en Jisbak
en Suag gebaar.
3 En
Joksan was die vader van Skeba en Dedan; en die kinders van Dedan was
die Assuriete, Letusiete en Leümmiete.
4 En
die seuns van Mídian was: Efa en Efer en Henog en Abída
en Eldaä. Hulle almal was seuns van Ketúra.
5 En
Abraham het aan Isak alles gegee wat hy besit het,
6 maar
aan die seuns van die byvroue van Abraham het Abraham geskenke gegee
en hulle, nog by sy lewe, van sy seun Isak af oos laat wegtrek, na
die Oosland.
7 En
dit is die dae van die lewensjare van Abraham wat hy geleef het:
honderd vyf en sewentig jaar.
8 Abraham
het die asem uitgeblaas en in goeie ouderdom gesterwe, oud en
afgeleef. En hy is by sy volksgenote versamel.
9 En
sy seuns Isak en Ismael het hom begrawe in die spelonk van Magpéla,
in die stuk grond van Efron, die seun van Sohar, die Hetiet, wat oos
van Mamre lê,
10 die
stuk grond wat Abraham van die seuns van Het gekoop het. Daar is
Abraham begrawe en sy vrou Sara.
11 Ná
die dood van Abraham het ELOHIM sy seun Isak geseën; en Isak het
gewoon by die put Lagai-Roï.
12 En
dit is die stamboom van Ismael, die seun van Abraham, wat Hagar, die
Egiptiese, die slavin van Sara, vir Abraham gebaar het—
13 dit
is die name van die seuns van Ismael, hulle name volgens hulle
afstamming: die eersgeborene van Ismael, Nébajot; dan Kedar en
Adbeël en Mibsam
14 en
Misma en Duma en Massa,
15 Hadad
en Tema, Jetur, Nafis en Kedma.
16 Dit
is die seuns van Ismael, en dit hulle name, in hulle dorpe en laers,
twaalf vorste volgens hulle volkstamme.
17 En
dit is die lewensjare van Ismael: honderd sewe en dertig jaar; en hy
het die asem uitgeblaas en gesterwe, en hy is versamel by sy
volksgenote.
18 En
hulle het gewoon van Háwila tot by Sur wat oos van Egipte lê
in die rigting van Assur. Teenoor al sy broers het hy hom gevestig.